Friday, November 30, 2007

Ο Βασιλιάς της Ευρώπης άλωσε τη Ρώμη!!!


Η άλωση της Ρώμης!!!!

Ο επερχόμενος Βασιλιάς, κατέκτησε ξανά τη Ρώμη (μια φορά τη Γιούβε και μια χθες).

Πολύ καλά στημένη η ομάδα από τον μαέστρο Λεμονή, έφυγε με το διπλό από τη Ρώμη.

Είναι αλήθεια πως πλέον έχω αρχίσει να ανησυχώ λιγότερο για κάποια πιθανή ισοφάριση ή ήττα στα τελευταία 10 λεπτά του αγώνα, όπως στο κοντινό μέχρι πέρισυ παρελθόν.

Η άμυνα πλέον είναι πιο σταθερή, πιο αξιόπιστη και πιο προσεκτική. Ξέρει να παίζει μπάλα. Η αμυντική γραμμή της ομάδας δεν έχει ως πρωταρχικό σκοπό απλώς να διώξει την μπάλα από την άμυνα, όπως γινόταν μέχρι πέρισυ, αλλά ξέρει να κερδίζει την μπάλα από τον αντίπαλο επιθετικό, να την βάζει κάτω και να την προωθεί. Ο Πάντος αριστερό μπακ, ο Τοροσίδης δεξί, Αντζας και Ζεβλάκοφ τα στόπερ, συνεργάζονται άψογα μεταξύ τους και αποτελούν μία αμυντική ομάδα μόνοι τους. Εγγύηση για τα μετόπισθεν του Ολυμπιακού. Όταν ο καθένας από αυτούς είναι σοβαρός στο παιχνίδι του, προστατεύει πολύ καλά την περιοχή που έχει υπό τον έλεγχό του, ξέρει τι του γίνεται και κυρίως ξέρει μπάλα, βοηθάει τον συμπαίκτη του να του έχει τυφλή εμπιστοσύνη και να μην φοβάται εκείνος πως θα πρέπει εκτός της δικής του περιοχής κάλυψης, να τρέχει μονίμως να διορθώνει τα λάθη του άλλου.
Άρα μαζί με τους Σέζαρ και Μπράβο, έχουμε καλές εναλλακτικές στην αμυντική οργάνωση της ομάδας.

Λεντέσμα, Στολτίδης και Πατσατζόγλου τα χαφ, στέκονται πολύ σοβαρά στην θέση τους και μεταφέρουν αξιόλογα την μπάλα και κατεπέκταση το παιχνίδι από την άμυνα στην επίθεση.

Ο Τζόρτζεβιτς και Γκαλέτι στο αριστερό και δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής αντίστοιχα, με την σοβαρότητά τους και την τεχνική τους κατάρτηση απλώνουν το παιχνίδι του Ολυμπιακού στα άκρα και δίνουν άλλη προοπτική στην εκδήλωση της επίθεσης.

Ο Λούα Λούα χθες ήταν ο μοναδικός προωθημένος. Μπορεί να μην παρουσίασε κάποια σοβαρή τελική προσπάθεια, αλλά και αυτός, συνέβαλε στο βαθμό που μπορούσε στην αποδιοργάνωση των αντιπάλων.


Ο Κοβάσεβιτς έδειξε για μια ακόμη φορά, πώς πρέπει να λειτουργεί ο πραγματικός επιθετικός. Είναι όντως ο επιθετικός που έλειπε από τον Ολυμπιακό. Από τη μια είναι κρίμα που ήρθε σε αυτήν την ηλικία στην ομάδα, από την άλλη είναι ευλογία που τον έχουμε στην ομάδα μας. Βρήκαμε για κάποιο διάστημα τον παίκτη που ξέρει να σκοράρει.
Μετά τον Αναστόπουλο, δεν θυμάμαι να είχαμε κάποιον επιθετικό, που να σκόραρε τόσο συχνά όσο ο Κοβάσεβιτς.
Έτσι ο Ολυμπιακός, θα μπορέσει να βρει έναν δεύτερο επιθετικό, χωρίς όμως το άγχος της βιασύνης και του πιθανού λάθους από αυτήν. Είναι καιρός ο Κωνσταντίνου να μαζεύει τα πράγματά του και να συνειδητοποιεί πως οι μέρες του στον Ολυμπιακό είναι μετρημένες και λίγες.


Αντώνη είσαι τρέλα με την κόκκινη φανέλα. Αχ ρε Αντώνη, please don't go. Από την Εθνική Ομάδα και να φύγεις δεν πειράζει, από τον Ολυμπιακό όμως, please, μας πειράζει.
Μετά την εποχή του Σαργκάνη, είσαι ο μοναδικός που χαιρόμαστε και δεν φοβόμαστε να βλέπουμε κάτω από τα δοκάρια της ομάδας μας. Είσαι πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική, δεν θέλεις να γίνεις και πρωταθλητής Ευρώπης σε διασυλλογικό επίπεδο? Εμείς πάντως θέλουμε να σε δούμε. Δηλαδή ο άλλος, της Λάτσιο τι παραπάνω έχει από εσένα και παίζει στα 40 του?


Και φτάνουμε στον μαέστρο, στον άνθρωπο που αποφάσισε πως είναι καιρός να μας δείξει ποιος είναι, πως άλλαξε από το παρελθόν, δεν είναι ο ίδιος, εξελίγχθηκε. Σου βγάζουμε το καπέλο Sir Takis. Η αλήθεια είναι πως διαφέρεις από τον Τάκη του παρελθόντος. Είσαι πιο προσεκτικός, ξέρεις τι λες, δείχνεις να δουλεύεις σαν μεγάλος ευρωπαίος προπονητής, να ζητάς να εφαρμοστούν τα συστήματα και οδηγίες σου, οι οποίες φέρνουν αποτελέσματα. Δεν διαφέρεις σε τίποτα από τους προπονητές των πρωταθλημάτων. Εάν συνεχίσεις να εξελίσσεσαι, πίστεψέ με, θα γίνεις πολύ μεγάλος. Θα αφήσεις εποχή, είτε στον Ολυμπιακό είτε σε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Μακάρι να είναι στον Ολυμπιακό.

Τελικά είναι σωστή η αντίληψη να μην επιθυμούμε ποδοσφαιριστές-φίρμες, οι οποίοι έρχονται με τη νοοτροπία της φίρμας στην ομάδα. Είναι καλύτερο να έχουμε ποδοσφαιριστές-ονόματα και ταυτόχρονα επαγγελματίες, που γνωρίζουν πως πρέπει να σέβονται την ομάδα τους, τους συμπαίκτες τους, το σύνολο, να εργάζονται στην προπόνηση σοβαρά και αυστηρά, και πως η δική τους ανέλιξη και καταξίωση περνά μέσα από τις επιτυχίες του συνόλου.

Ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε μεγάλη μπάλα χθες, αλλά έδειξε πως γίνεται σιγά σιγά μια ομάδα που γνωρίζει πώς πρέπει να αντιμετωπίζει τον κάθε αντίπαλο, να ακολουθεί στρατηγική, ώστε να πάρει στο τέλος του παιχνιδιού το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Τόσο από τον τρόπο του παιχνιδιού και ανάπτυξης της ομάδας κατά τη διάρκειά του, όσο και από τα λόγια των Λεμονή και Στολτίδη, διαφαίνεται και επιβεβαιώνεται πως φέτος γίνεται δουλειά στον Ολυμπιακό. Πλέον ο ένας σέβεται τον άλλο, ακολουθούνται κανόνες συμπεριφοράς και δεν μετράει εάν είσαι μικρή ή μεγάλη φίρμα. Πλέον οι παίκτες σέβονται τον προπονητή, τον ακούν και εφαρμόζουν τις οδηγίες-εντολές του. Ο προπονητής ξέρει τι του γίνεται, άλλωστε εάν δεν εφαρμόσουν όσα τους πει, δεν πρόκειται να διαπιστώσουν εάν έχει δίκιο. Ο προπονητής γνωρίζει πως να το περάσει αυτό που θέλει στους παίκτες του.

Αυτή η συμπεριφορά είναι αλυσίδα, δηλαδή η σχέση προπονητή-παικτών συνεχίζεται προς τα πάνω, Τεχνική Ηγεσία-Προπονητής-Παίκτες, Διοίκηση-Τεχνική Ηγεσία-Προπονητής-Παίκτες, αλλά και από πάνω προς τα κάτω. Φαίνεται να τηρείται ευλαβικά, για αυτό και τα αποτελέσματα.

Ακόμη ευτυχώς είναι η αρχή. Σιγά-σιγά χτίζεται το μέλλον και κατασκευάζεται η διάρκεια.


Θρύλε μου η ζωή, δεν ξέρω τι θα πει.....Ζηλεύω πραγματικά τους φιλάθλους μας που πήγαν στη Ρώμη για να ζήσουν αυτή τη μοναδική στιγμή. Μακάρι να ήμουν σε θέση να πάω και εγώ. Μπράβο παιδιά. Να έχετε την υγεία σας και τη δύναμη να συνοδεύετε και να ακολουθείτε το Θρύλο μας παντού. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την ατμόσφαιρα που δημιουργείτε στα παιχνίδια, για αυτό που ζω κάθε φορά, είτε όταν βρίσκομαι στο γήπεδο, είτε όταν το βλέπω από την τηλεόραση. Σας ευχαριστώ.



Και για την ιστορία: 

Λάτσιο-Ολυμπιακός: 1-2

Thursday, November 8, 2007

Ολυμπιακός-Ρεάλ: 0-0


Ένα ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ στη "ΘΥΡΑ 7" για την καταπληκτική χορογραφία που παρουσίασαν στην αρχή. Πραγματικά αξιοζήλευτη και αξιοθαύμαστη!! Πάντα βρίσκουν τρόπο να μας συγκινήσουν. Μπράβο παιδιά!!!!!


Φεύγω πλέον από το γήπεδο και συναισθάνομαι υπερήφανος για την ομάδα μου. Παράλληλα και λίγη πικρία, αυτή τη φορά όμως όχι γιατί έχασα (όπως συνέβαινε διαρκώς πέρισυ), αλλά γιατί έφερα ισοπαλία και δεν κέρδισα. Πλέον δεν φοβάμαι τα μεγαθήρια της Ευρώπης. Τα κοιτάζω στα μάτια και τα αντιμετωπίζω ως εγώ να είμαι ο άρχοντας της ζούγκλας.

Χωρίς Λεντέσμα, Άντζα, Ντομί, Τοροσίδη, με τους τραυματισμούς (και αποχωρήσεις) κατά τη διάρκεια του αγώνα των Μπράβο και Σέζαρ, τον τραυματισμένο Κοβάσεβιτς και τον Γκαλέτι να τελειώνει τον αγώνα με σχίσιμο στο αριστερό του καλάμι, χωρίς δηλαδή το μισό βασικό κορμό της ομάδας και χάνοντας το δικαίωμα για δύο κατ'επιλογήν αλλαγές και με Αρτσούμπι και Μενδρινό, παρουσιάσαμε και αποδείξαμε πως κάτι ΜΕΓΑΛΟ δημιουργείται σιγά και σταθερά στον Ολυμπιακό. Και το αποδείξαμε απέναντι στο μεγαθήριο που λέγεται Ρεάλ, η οποία κατέβηκε να παίξει με τους Ρομπίνιο, Ραούλ, Νιστελρόι, Γκάγο, Καναβάρο, Μπαλμπόα και όχι μόνο, ε τότε φαίνεται ξεκάθαρα πως στο μέλλον θα γίνεις Βασιλιάς.

Και όπως πολύ σωστά δήλωσε ο Λεμονής, όλοι μας πρέπει και έχουμε υπομονή (και επιμονή θα έλεγα) με αυτή την νέα φιλοσοφία στην ομάδα, για να μπορέσουμε να φτιάξουμε το Βασιλιά. Ο Πάντος, ανέφερε πως φέτος προέχει για όλους τους ποδοσφαιριστές το καλό της ομάδας. Αυτή η νοοτροπία γίνεται αντιληπτή από εμάς τους φιλάθλους, οπότε κι εμείς στηρίζουμε την προσπάθεια. Εάν δεν φαινόταν, όπως πέρισυ για παράδειγμα, θα αδιαφορούσαμε έντονα. Είναι γεγονός πως όταν φροντίζεις και ενδιαφέρεσαι πρωτίστως για το συμφέρον και καλό της ομάδας, εύλογα θα έρθει και η ικανοποίηση του δικού σου προσωπικού συμφέροντος.

Πόση μεγάλη καταξίωση και συγκίνηση για έναν ποδοσφαιριστή να ζητωκραυγάζει ένα γεμάτο ολόκληρο γήπεδο το όνομά σου: "Τάσος Πάντος, οεοεοε, οεοεοε"!!! Κάποτε λέγαμε πως για κάποιους αμυντικούς ισχύει και εφαρμόζεται το δόγμα "ή η μπάλα θα περάσει ή ο παίκτης, ποτέ και οι δύο". Χθες λοιπόν, ο Τάσος Πάντος καθιέρωσε νέο νόμο: "ούτε η μπάλα θα περάσει, αλλά ούτε κι εσύ". Αποτέλεσμα, τόσο απλά, να εξαφανίσει τον Ρομπίνιο, αναγκάζοντας τον Σούστερ (προπονητής της Ρεάλ) να του αλλάξει πλευρά στο γήπεδο αρχικά και μετά να τον αντικαταστήσει. Κανείς μα κανείς δεν μπορούσε να κάνει το παιχνίδι του από την πλευρά του Πάντου. ΜΠΡΑΒΟ στον Τάκη Λεμονή για τη δημόσια δήλωση και αναγνώριση του Πάντου, λέγοντας πως μπορεί να μην είναι ο SuperStar, αλλά για τον Λεμονή είναι!!!

Δυστυχώς για ακόμη μία φορά ο Μιχάλης Κωνσταντίνου δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και δεν προσέφερε κάτι παραπάνω στην ομάδα. Ούτε μάρκαρε, ούτε επιτέθηκε, ούτε έτρεξε. Είναι όντως αργός παίκτης στην κίνηση, με άλλα λόγια απλώς υπάρχει στο γήπεδο. Έτσι όπως παίζει λοιπόν φέτος, εάν συνεχίσει, μάλλον θα διακόψουμε τη συνεργασία μας μαζί του. Θέλουμε ταχύτητα, όχι βαρύτητα.

Ο Λούα Λούα συνέχισε για μία ακόμη φορά να παίζει μόνος του και να κάνει σοβαρά λάθη. Λάθη σοβαρά έκανε και ο Σέζαρ μερικές φορές.

Ευτυχώς που τελευταίος στην άμυνα είναι ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ!!! ΕΥΤΥΧΩΣ!!!


Χαίρε Βασιλιά Ολυμπιακέ!!!

Monday, November 5, 2007

Ολυμπιακος - ΠΑΟΚ: 2-1

Εξυπνη σκέψη του Λεμονή να προχωρήσει σε αντικατάσταση του Λούα Λούα με τον Μιχάλη Κωνσταντίνου.
Ο Λούα σε όλο το διάστημα της συμμετοχής του έπαιζε μόνος του, δεν έδινε πάσες στους συμπαίκτες του όταν η ομάδα προσπαθούσε να οργανωθεί επιθετικά, έκανε αρκετά λάθη και έχανε γκολ.
Ο Κωνσταντίνου είναι βαρύς παίκτης, δεν κινείται γρήγορα όπως ο Λούα, όμως κάθεται διαρκώς στην επίθεση, με αποτέλεσμα πάντα να κρατάει πίσω έναν αμυντικό του αντίπαλου. Ο Μιχάλης είναι σαφώς πιο ομαδικός από τον Λούα.
Η αλλαγή αυτή, έδωσε την ευκαιρία στον Κοβάσεβιτς να βρεθεί περισσότερες φορές με την μπάλα στα πόδια και σε φάσεις για γκολ, το οποίο και έβαλε.
Η επιθετική δραστηριότητα του Ολυμπιακού απέκτησε οργάνωση, ο Γκαλέτι δεχόταν περισσότερες φορές την μπάλα για να ξεκινήσει από τη δεξιά πλευρά την ολοκλήρωση της επίθεσης, κίνηση η οποία κάθε φορά που γινόταν δυσκόλευε τρομερά την άμυνα του ΠΑΟΚ.

Η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο δεν παρουσίασε την εικόνα ενός συνόλου που κινείται μεθοδικά και σταθερά στο γήπεδο, είτε με ταχύτητα είτε πιο αργά. Ενώ αρκετοί από τους παίκτες (αν όχι η πλειοψηφία αυτών) προσπαθούσε, υπήρχαν κάποιοι που φρόντιζαν να χαλάσουν αυτή την προσπάθεια. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Λεμονής αντιδρούσε αγανακτισμένος, σήκωνε τα χέρια ψηλά και απορούσε με τις ανόητες αντιδράσεις των παικτών του, τους μιλούσε, αλλά αυτοί τίποτα. Βέβαια, όταν έχεις κάποιον στην επίθεση να σου χαλάει ό,τι πας να φτιάξεις, όπως ο Λούα χθες, δεν έχεις τη διάθεση να παίξεις. Αποτέλεσμα? δεχθήκαμε το γκολ. Τελείωσε το πρώτο ημίχρονο, τους είπε αυτά που τους είπε στα αποδυτήρια και ξεκίνησε το δεύτερο. Και επειδή συνέχισε ο Λούα να παίζει μόνος του, να μην έχει σοβαρότητα στο παιχνίδι του, οδήγησε με τη συμπεριφορά του το Λεμονή να τον αντικαταστήσει άμεσα. Μπράβο στον Τάκη.

Κατά τα άλλα, ο ΠΑΟΚ στάθηκε αξιόλογα μέσα στο γήπεδο, προσπάθησε, είχε τη δυνατότητα να ισοφαρίσει το παιχνίδι, αλλά λίγες φάσεις ικανές να δημιουργήσουν σοβαρό πρόβλημα στην άμυνα του Ολυμπιακού.

Αυτά, μέχρι την Τρίτη με τα σχόλια μετά το τέλος του αγώνα με τη Ρεάλ στο Καραϊσκάκη.