Ο Βασιλιάς της Ευρώπης άλωσε τη Ρώμη!!!

Η άλωση της Ρώμης!!!!

Ο επερχόμενος Βασιλιάς, κατέκτησε ξανά τη Ρώμη (μια φορά τη Γιούβε και μια χθες).

Πολύ καλά στημένη η ομάδα από τον μαέστρο Λεμονή, έφυγε με το διπλό από τη Ρώμη.

Είναι αλήθεια πως πλέον έχω αρχίσει να ανησυχώ λιγότερο για κάποια πιθανή ισοφάριση ή ήττα στα τελευταία 10 λεπτά του αγώνα, όπως στο κοντινό μέχρι πέρισυ παρελθόν.

Η άμυνα πλέον είναι πιο σταθερή, πιο αξιόπιστη και πιο προσεκτική. Ξέρει να παίζει μπάλα. Η αμυντική γραμμή της ομάδας δεν έχει ως πρωταρχικό σκοπό απλώς να διώξει την μπάλα από την άμυνα, όπως γινόταν μέχρι πέρισυ, αλλά ξέρει να κερδίζει την μπάλα από τον αντίπαλο επιθετικό, να την βάζει κάτω και να την προωθεί. Ο Πάντος αριστερό μπακ, ο Τοροσίδης δεξί, Αντζας και Ζεβλάκοφ τα στόπερ, συνεργάζονται άψογα μεταξύ τους και αποτελούν μία αμυντική ομάδα μόνοι τους. Εγγύηση για τα μετόπισθεν του Ολυμπιακού. Όταν ο καθένας από αυτούς είναι σοβαρός στο παιχνίδι του, προστατεύει πολύ καλά την περιοχή που έχει υπό τον έλεγχό του, ξέρει τι του γίνεται και κυρίως ξέρει μπάλα, βοηθάει τον συμπαίκτη του να του έχει τυφλή εμπιστοσύνη και να μην φοβάται εκείνος πως θα πρέπει εκτός της δικής του περιοχής κάλυψης, να τρέχει μονίμως να διορθώνει τα λάθη του άλλου.
Άρα μαζί με τους Σέζαρ και Μπράβο, έχουμε καλές εναλλακτικές στην αμυντική οργάνωση της ομάδας.

Λεντέσμα, Στολτίδης και Πατσατζόγλου τα χαφ, στέκονται πολύ σοβαρά στην θέση τους και μεταφέρουν αξιόλογα την μπάλα και κατεπέκταση το παιχνίδι από την άμυνα στην επίθεση.

Ο Τζόρτζεβιτς και Γκαλέτι στο αριστερό και δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής αντίστοιχα, με την σοβαρότητά τους και την τεχνική τους κατάρτηση απλώνουν το παιχνίδι του Ολυμπιακού στα άκρα και δίνουν άλλη προοπτική στην εκδήλωση της επίθεσης.

Ο Λούα Λούα χθες ήταν ο μοναδικός προωθημένος. Μπορεί να μην παρουσίασε κάποια σοβαρή τελική προσπάθεια, αλλά και αυτός, συνέβαλε στο βαθμό που μπορούσε στην αποδιοργάνωση των αντιπάλων.


Ο Κοβάσεβιτς έδειξε για μια ακόμη φορά, πώς πρέπει να λειτουργεί ο πραγματικός επιθετικός. Είναι όντως ο επιθετικός που έλειπε από τον Ολυμπιακό. Από τη μια είναι κρίμα που ήρθε σε αυτήν την ηλικία στην ομάδα, από την άλλη είναι ευλογία που τον έχουμε στην ομάδα μας. Βρήκαμε για κάποιο διάστημα τον παίκτη που ξέρει να σκοράρει.
Μετά τον Αναστόπουλο, δεν θυμάμαι να είχαμε κάποιον επιθετικό, που να σκόραρε τόσο συχνά όσο ο Κοβάσεβιτς.
Έτσι ο Ολυμπιακός, θα μπορέσει να βρει έναν δεύτερο επιθετικό, χωρίς όμως το άγχος της βιασύνης και του πιθανού λάθους από αυτήν. Είναι καιρός ο Κωνσταντίνου να μαζεύει τα πράγματά του και να συνειδητοποιεί πως οι μέρες του στον Ολυμπιακό είναι μετρημένες και λίγες.


Αντώνη είσαι τρέλα με την κόκκινη φανέλα. Αχ ρε Αντώνη, please don't go. Από την Εθνική Ομάδα και να φύγεις δεν πειράζει, από τον Ολυμπιακό όμως, please, μας πειράζει.
Μετά την εποχή του Σαργκάνη, είσαι ο μοναδικός που χαιρόμαστε και δεν φοβόμαστε να βλέπουμε κάτω από τα δοκάρια της ομάδας μας. Είσαι πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική, δεν θέλεις να γίνεις και πρωταθλητής Ευρώπης σε διασυλλογικό επίπεδο? Εμείς πάντως θέλουμε να σε δούμε. Δηλαδή ο άλλος, της Λάτσιο τι παραπάνω έχει από εσένα και παίζει στα 40 του?


Και φτάνουμε στον μαέστρο, στον άνθρωπο που αποφάσισε πως είναι καιρός να μας δείξει ποιος είναι, πως άλλαξε από το παρελθόν, δεν είναι ο ίδιος, εξελίγχθηκε. Σου βγάζουμε το καπέλο Sir Takis. Η αλήθεια είναι πως διαφέρεις από τον Τάκη του παρελθόντος. Είσαι πιο προσεκτικός, ξέρεις τι λες, δείχνεις να δουλεύεις σαν μεγάλος ευρωπαίος προπονητής, να ζητάς να εφαρμοστούν τα συστήματα και οδηγίες σου, οι οποίες φέρνουν αποτελέσματα. Δεν διαφέρεις σε τίποτα από τους προπονητές των πρωταθλημάτων. Εάν συνεχίσεις να εξελίσσεσαι, πίστεψέ με, θα γίνεις πολύ μεγάλος. Θα αφήσεις εποχή, είτε στον Ολυμπιακό είτε σε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Μακάρι να είναι στον Ολυμπιακό.

Τελικά είναι σωστή η αντίληψη να μην επιθυμούμε ποδοσφαιριστές-φίρμες, οι οποίοι έρχονται με τη νοοτροπία της φίρμας στην ομάδα. Είναι καλύτερο να έχουμε ποδοσφαιριστές-ονόματα και ταυτόχρονα επαγγελματίες, που γνωρίζουν πως πρέπει να σέβονται την ομάδα τους, τους συμπαίκτες τους, το σύνολο, να εργάζονται στην προπόνηση σοβαρά και αυστηρά, και πως η δική τους ανέλιξη και καταξίωση περνά μέσα από τις επιτυχίες του συνόλου.

Ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε μεγάλη μπάλα χθες, αλλά έδειξε πως γίνεται σιγά σιγά μια ομάδα που γνωρίζει πώς πρέπει να αντιμετωπίζει τον κάθε αντίπαλο, να ακολουθεί στρατηγική, ώστε να πάρει στο τέλος του παιχνιδιού το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Τόσο από τον τρόπο του παιχνιδιού και ανάπτυξης της ομάδας κατά τη διάρκειά του, όσο και από τα λόγια των Λεμονή και Στολτίδη, διαφαίνεται και επιβεβαιώνεται πως φέτος γίνεται δουλειά στον Ολυμπιακό. Πλέον ο ένας σέβεται τον άλλο, ακολουθούνται κανόνες συμπεριφοράς και δεν μετράει εάν είσαι μικρή ή μεγάλη φίρμα. Πλέον οι παίκτες σέβονται τον προπονητή, τον ακούν και εφαρμόζουν τις οδηγίες-εντολές του. Ο προπονητής ξέρει τι του γίνεται, άλλωστε εάν δεν εφαρμόσουν όσα τους πει, δεν πρόκειται να διαπιστώσουν εάν έχει δίκιο. Ο προπονητής γνωρίζει πως να το περάσει αυτό που θέλει στους παίκτες του.

Αυτή η συμπεριφορά είναι αλυσίδα, δηλαδή η σχέση προπονητή-παικτών συνεχίζεται προς τα πάνω, Τεχνική Ηγεσία-Προπονητής-Παίκτες, Διοίκηση-Τεχνική Ηγεσία-Προπονητής-Παίκτες, αλλά και από πάνω προς τα κάτω. Φαίνεται να τηρείται ευλαβικά, για αυτό και τα αποτελέσματα.

Ακόμη ευτυχώς είναι η αρχή. Σιγά-σιγά χτίζεται το μέλλον και κατασκευάζεται η διάρκεια.


Θρύλε μου η ζωή, δεν ξέρω τι θα πει.....Ζηλεύω πραγματικά τους φιλάθλους μας που πήγαν στη Ρώμη για να ζήσουν αυτή τη μοναδική στιγμή. Μακάρι να ήμουν σε θέση να πάω και εγώ. Μπράβο παιδιά. Να έχετε την υγεία σας και τη δύναμη να συνοδεύετε και να ακολουθείτε το Θρύλο μας παντού. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την ατμόσφαιρα που δημιουργείτε στα παιχνίδια, για αυτό που ζω κάθε φορά, είτε όταν βρίσκομαι στο γήπεδο, είτε όταν το βλέπω από την τηλεόραση. Σας ευχαριστώ.

Και για την ιστορία: 

Λάτσιο-Ολυμπιακός: 1-2