Ξεχασμένα σχόλια....

Ο Πέτρος Κόκκαλης δήλωσε μεταξύ άλλων στην εκπομπή που προηγήθηκε του αγώνα με την Βέρντερ , στο Nova: "Αυτό που προέχει και μας ενδιαφέρει είναι το πως θα μπουν τα παιδιά στον αγωνιστικό χώρο, για να πάρουν την πρόκριση". (το απόσπασμα είναι από την εφημερίδα "Πρωταθλητής", 12-12-07, σελ 3).
Η δήλωση αυτή λέει από μόνη της αρκετά σχετικά με τη δουλειά που γίνεται πλέον στον Ολυμπιακό και ξεκίνησε σιγά-σιγά από τις περισυνές αλλαγές, διοικητικές και μη.

Όλοι οι παίκτες, τεχνική ηγεσία, διοίκηση, μιλάνε για ομοιογένεια, σοβαρότητα, δουλειά. Όλοι σχεδιάζουν τον Ολυμπιακό του προσεχούς μέλλοντος (3 με 4 χρόνια από τώρα) και ακολουθούν κατά γράμμα το πρόγραμμα.

Το πάθος και η ψυχή του Στολτίδη μου θυμίζει το αντίστοιχο του Μητρόπουλου και του Αμανατίδη.

Αυτό που κάνει άψογα ο Κοβάσεβιτς σήμερα, θα το κάνει στο μέλλον ο Μήτρογλου. Ο Μήτρογλου θα είναι ο μεγάλος βασικός επιθετικός του Ολυμπιακού και για πολλά χρόνια, όταν σταματήσει από τον Ολυμπιακό ο Ντάρκο.

Ο Μενδρινός σε όσα παιχνίδια έχει παίξει, παρουσιάζει μια σταθερότητα και καθόλου άγχος. Παραδείγματα πολλά, θα αναφέρω μόνο την ψύχραιμη απόκρουσή του στη γραμμή του τέρμαος μετά από κεφαλιά του παίκτη της Βέρντερ. Γενικά όμως, δεν κάνει λάθη και δείχνει σταθερότητα.

Όπως άλλωσε δήλωσε ο Sir Takis μετά τη λήξη του αγώνα με τη Βέρντερ, "αποτελεί αναμφισβήτητα δικαίωση για τους παλαιούς παίκτες της ομάδας τους οποίους κρατήσαμε το καλοκαίρι, ώστε να αποτελέσουν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ της παλιάς και της νέας ομάδας που προσπαθούμε να χτίσουμε" (το απόσπασμα είναι από την εφημερίδα "Πρωταθλητής", 12-12-07, σελ 5).

Άντζας, Ζεβλάκοφ, Τοροσίδης, Πάντος. τι να πει κανείς για αυτήν την αμυντική διάταξη? Μόνο τα καλύτερα. Τόσα χρόνια ο Ολυμπιακός υπέφερε αμυντικά κι εμείς τρέμαμε κάθε φορά που δεχόμασταν επίθεση. Με τον ερχομό του Λεμονή ήρθε ξανά ο Άντζας και τα πράγματα πήραν το σωστό τους δρόμο. Δεν τρέμουμε πλέον. Η άμυνα δείχνει σταθερότητα, σοβαρότητα, ομοιογένεια, συνεργασία, επικοινωνία μεταξύ τους. Η άμυνα πλέον μπορεί να εναλλάσεται και με τη συμμετοχή του Σέζαρ και του Μπράβο. Καλό αυτό, για να μην φοβόμαστε από πιθανούς τραυματισμούς κάποιου ή κάποιων αμυντικών.

Πάντα θα φωνάζω "Αντωνάκη είσα τρέλα με την κόκκινη φανέλα" και πάντα θα στο λέω "Αντωνάκη Θρύλε ολέο". Please don't go αυτό το καλοκαίρι. Μείνε και του χρόνου. Είσαι ο καλύτερος που είχαμε ποτέ. Αντέχεις ακόμη.

Μπράβο στο Λούα για τη σοβαρότητα και ωριμότητα που παρουσιάζει στα τελευταία παιχνίδια. Φαίνεται να του πηγαίνει η θέση του αριστερού εξτρέμ. Προκαλεί προβλήματα σε εκείνη την πλευρά της αντίπαλης, αφού είναι γρήγορος, δεν τον προλαβαίνουν, κάνει κόλπα και τους τριπλάρει και λόγω της ταχύτητάς του ωθεί την επίθεσή μας να ανέβει γρήγορα, με αποτέλεσμα να προκαλεί αναστάτωση και αποδιοργάνωση της αντίπαλης άμυνας. Κάτι το οποίο προκαλεί και ο Γκαλέτι από τα δεξιά.

Τι να πούμε για τον Γκαλέτι? Το δεξί εξτρέμ που μας έλειπε από την εποχή του Τσιαντάκη, ευτυχώς το βρήκαμε στο πρόσωπό του. Σαφώς πολύ καλύτερος, ταχύς, ακριβής στις επιλογές του, γνωρίζει μπάλα, ομαδικός και συνεργάσιμος και βέβαια ξέρει πως και μπορεί και σκοράρει.

Ντάρκο, Ντάρκο, Ντάρκο. Για άλλη μια φορά είσαι πολύ μεγάλος επιθετικός. Στο πρόσωπό του βρήκαμε τον πραγματικό επιθετικό, δηλαδή αυτόν που δεν είναι μόνο στα λόγια (βλέπε Κωνσταντίνου) αλλά και στα έργα. Ο άνθρωπος ξέρει πώς να σκοράρει, πώς να βάζει γκολ. Επίσης, δείχνει κάθε φορά να γουστάρει το ποδόσφαιρο, όπως γουστάραμε μικροί όταν παίζαμε μπάλα. Του αρέσει αυτό που κάνει και ευτυχώς για εμάς, το κάνει τέλεια. Άλλωστε, απλουστευμένα, ο επιθετικός τι κάνει? Βάζει γκολ σχεδόν σε κάθε αγώνα, κατά μέσο όρο. Αλλά και αρκετά άλλα, που ο Κοβάσεβιτς τα κάνει άψογα.

Πατσαντζόγλου και Λεντέσμα, είναι απαραίτητοι πλέον και αυτό το επιτυγχάνουν με τη δουλειά που κάνουν μέσα στο γήπεδο. Η ομάδα εμφανίζει σταθερότητα στα χαφ και στιβαρότητα. Δεν παίζει κλωτσοσκούφι πλέον και ούτε φοβάται ή δυσκολεύεται να μεταφέρει τη μπάλα από την άμυνα προς την επίθεση. Μπράβο στο κέντρο που έχουμε. Εάν το ενισχύσουμε λίγο περισσότερο, θα έχουμε και αντικαταστάτες, ούτως ώστε να μην ανησυχούμε μετά από κάθε τραυματισμό κάποιου.

Φέτος φαίνεται πως ο Ολυμπιακός, σε όλα του επίπεδα, χρησιμοποιεί μυαλό και στρατηγική κατά τη διάρκεια του αγώνα. Δείχνει πως είτε παίζει καλή μπάλα, είτε μέτρια, ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΕΤΑΙ!! Κάθε παιχνίδι έχει τη δική του σημασία για αυτόν και αυτός δεν αστειεύεται. Ακολουθεί τη στρατηγική του για κάθε παιχνίδι και δείχνει διαβασμένος για αυτό. Φέτος δεν υπάρχουν εκπλήξεις για αυτόν. Τουλάχιστον έως τώρα. Ο φετινός Ολυμπιακός (και των επόμενων χρόνων βέβαια) είναι ένα πρωτάθλημα μόνος του. Λες και είναι η ομάδα guest στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, προκειμένου αυτό να αποκτήσει ουσία, αξία και μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Είναι προφανές πως αυτή η αλλαγή και η νέα εικόνα έχει ξεκινήσει από την Διοικητική Αλλαγή, από την αλλαγή της Διοικητικής Δομής της ΠΑΕ. Γι αυτό και ο Λεμονής μπορεί και κάνει τη δουλειά του, οι παίκτες είναι οι κατάλληλοι, κλπ. Όλα δείχνουν να δουλεύουν αρμονικά και συστηματικά. Άλλωστε, όλοι από την κορυφή ως τους ποδοσφαιριστές, είναι τμήμα της Διοικητικής Δομής.

Θα μου άρεσε να έβλεπα σε λίγο καιρό την ομάδα να προπονείται νωρίς το πρωί, ας πούμε κατά τις 8, και να ξεκινάει με TAI CHI CHUAN. Η εφαρμογή της κινεζικής πειθαρχίας στην ομάδα, θα την εκτινάξει στα ύψη.

ΜΠΡΑΒΟ σε ΟΛΟΥΣ!!!!!