ΟΣΦΠ-Ηρακλής: 2-0
Ένα πολύ εύκολο παιχνίδι το χθεσινό για τον Ολυμπιακό κόντρα στον Ηρακλή. Χωρίς απειλή από τον Ηρακλή και παίζοντάς τον μονότερμα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, τελικά κερδίσαμε με 2-0. Παρά λοιπόν τη χθεσινή βροχή, η μόνη βροχή που είδα εγώ στο Καραϊσκάκη ήταν των επιθέσεων της ομάδας μας.

Ο Μάριτς έδειξε σημάδια μεγαλύτερης ωριμότητας χθες.

Ντέμη, από μακριά και με τα κιάλια θα μας βλέπεις!! Τι θυμήθηκα τώρα? Τον αλήτη τον παίκτη της ΑΕΚ που κλώτσησε εσκεμμένα στο γόνατο το Νέρι και παραλίγο να του σταματήσει το ποδόσφαιρο. Και ούτε μία κόκκινη κάρτα. Άντε μην τα θυμηθούμε τώρα.
Κάθε φορά που πραγματοποιεί κάποια αλλαγή ο προπονητής, ακούγονται διάφορα από τους «προπονητές» (και «ποδοσφαιριστές») της κερκίδας, του τύπου «γιατί βγάζει αυτόν και όχι τον άλλο, γιατί βάζει αυτόν και όχι τον άλλο, κλπ». Οι αλλαγές κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Στο μυαλό του προπονητή είναι μόνο ο ίδιος. Όπως και στις καθημερινές προπονήσεις της ομάδας είναι κυρίως (τουλάχιστον υπάρχουν και λίγοι φίλαθλοι και δημοσιογράφοι) μόνο ο ίδιος. Ο προπονητής είναι ο σκακιστής και οι παίκτες τα πιόνια. Οι θεατές μίας παρτίδας σκάκι, δεν γνωρίζουν τι σκέφτεται και βλέπει στο παιχνίδι ο σκακιστής για να προβεί σε μία κίνηση. Απλά βλέπουμε το αποτέλεσμα.
Χθες είδα μία βελτιωμένη κίνηση στην ομάδα. Εμφανίστηκε όμως ένα πρόβλημα στην τελική εκτέλεση της όποιας προσπάθειας, αλλά αυτό φαίνεται πως διορθώνεται σταδιακά. Η ομάδα βελτιώνεται και αυτό φαίνεται από την ψυχολογική της κατάσταση μέσα στο γήπεδο μέχρι και στην ανάπτυξή της. Η αμυντική της διάταξη αποκτά σταθερότητα συνεργασίας και ουσίας. Πλέον αισθάνομαι πιο ασφαλής και εύχομαι αυτή η ασφάλεια να επιβεβαιωθεί και στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό.
Ο Πάντος χθες λειτούργησε άψογα ως δεξί χαφ, είτε στην επιστροφή του στην άμυνα ως δεξί αμυντικό μπακ, είτε στην ανάπτυξή του στην επίθεση ως δεξί εξτρέμ. Αυτό που μου άρεσε σε αυτόν τον παίκτη, είναι πως όταν έπαιζε δεξί εξτρέμ, παρέμενε στο δεξί τμήμα και άκρο του γηπέδου και δεν άλλαζε θέση, δεν πήγαινε στο κέντρο, δεν παρατούσε την δεξιά πλευρά. Κάπως έτσι κινείται και ο Ζεβλάκοφ. Ίδια κίνηση και τακτική στη θέση του είχε και ο Μπουλούτ. Όταν παραμένουν οι παίκτες στη θέση τους, διασπάνε την αντίπαλη άμυνα ευκολότερα, αναπτύσσουν το δικό τους ρυθμό και παιχνίδι στον αγώνα, συνεννοούνται καλύτερα μεταξύ τους αφού γνωρίζουν το χώρο που κινείται ο καθένας τους και φυσικά παρέχουν τη δυνατότητα στον προπονητή να βρει καλύτερες λύσεις στα όποια προβλήματα προκύψουν στη διάρκεια του αγώνα. Είδαμε τι γινόταν στο δεύτερο κυρίως ημίχρονο όταν ο Τζόλε έβγαινε αριστερό εξτρέμ διαγώνια από το κέντρο, πως τους τρέχαμε από κει. Πότε από τα αριστερά και πότε από τα δεξιά, δεν ήξεραν από που να μας προλάβουν. Επίσης, είχαμε πολύ καλές εναλλαγές παιχνιδιού και μεταφοράς αυτού από το ένα άκρο (αριστερό) στο άλλο (δεξί), αρκετές φορές βέβαια με την συμβολή του Ρίμπο όταν δυσκολεύονταν οι άλλοι.
ΧΤΙΖΕΤΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ!!
Γιατί διαισθάνομαι πως την επόμενη σεζόν στην Ευρώπη θα είμαστε καλύτεροι από τα τελευταία 2 έτη?
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home