ΜΙΚΡΑ θέματα ηλικίας...αλλά ΜΕΓΑΛΗΣ σημασίας...!!!

Μπορεί από το Νίνη να λείπει η εμπειρία (και καλά τώρα) των αγώνων, αλλά όλοι οι υπόλοιποι μεγάλοι (σε ηλικία αλλά και σε όνομα) παίκτες οφείλουν να διδαχθούν από το μικρό πολλά, όπως θράσος, τσαγανό, πάθος, και επιτέλους παίζω μπάλα για την ομάδα μου και γιατί αγαπάω το ποδόσφαιρο.
Οσον αφορά την εμπειρία την οποία ανέφερα παραπάνω, είναι μία παρεξηγημένη έννοια στο ποδόσφαιρο. Όταν την χρησιμοποιούμε για κάποιον νέο, εννοούμε πως δεν έχει αριθμό επαγγελματικών αγώνων στα πόδια του. Και λοιπόν? Ούτως ή άλλως έχει παίξει πολλούς αγώνες ως ερασιτέχνης. Η έννοια «εμπειρία» λοιπόν, είναι μία φτηνή για μένα (και το απέδειξε ο Νίνης, ή πολύ παλαιότερα ο Θωμάς Μαύρος) δικαιολογία από εμάς για τα λάθη των νεαρών σε ηλικία παικτών. Η μπάλα που κλωτσάνε είναι η ίδια, είτε είναι ερασιτέχνης είτε επαγγελματίας. Το γήπεδο είναι το ίδιο. Το ποδόσφαιρο είναι το ίδιο. Η ομάδα είναι η ίδια. Οι απαιτήσεις είναι οι ίδιες: νίκη και μόνο νίκη.

Τι άλλο παρατηρήσαμε? Πως μόνο ξένοι προπονητές εμπιστεύονται τους μικρούς. Για παράδειγμα ο Μουνιόθ στον Παναθηναϊκό, ο Φερέρ στην ΑΕΚ, Ο Σόλιντ στον Ολυμπιακό. Ο Σόλιντ έβαζε τον Παππά. Ήρθε ο Λεμονής και στον αγώνα με την Ξάνθη, δεν τον έβαλε. Στα υπόλοιπα παιχνίδια άραγε θα τον βάλει? Και εάν ναι, πόσο θα αργήσει να το κάνει και όταν το κάνει, για πόση ώρα θα τον έχει να παίζει?

Ο Ολυμπιακός έχει τον Παππά. Ποιός όμως τον βάζει να παίξει 90 λεπτά? Και για να το προχωρήσουμε ακόμη περισσότερο, δεν έχει μόνο τον Παππά, αλλά πολλούς μικρούς που παίζουν καταπληκτική μπάλα. Και εάν δεν έχει στις ακαδημίες του, έχουν οι υπόλοιπες ακαδημίες στην Ελλάδα. Μπορείς να βρεις εκεί. Αλλά για να βρεις χρειάζεσαι στελέχη στην ομάδα που θα ασχολούνται μόνο με αυτό: να ψάχνουν. Οπωσδήποτε όμως, για να έχεις τέτοια στελέχη, χρειάζεται να έχεις και τη νοοτροπία του «θέλω μικρούς, παθιασμένους, δίνω περισσότερες ευκαιρίες στους μικρούς από τους μεγάλους». Φανταστείτε μία ομάδα του βεληνεκούς των μεγάλων (ΟΣΦΠ, ΑΕΚ, ΠΑΟ) σε κάθε αγώνα της στη βασική ενδεκάδα να έχει 5-6 μικρούς σε ηλικία, τι μπάλα θα παίζει. Καταρχήν από θέμα ταχύτητας και αντοχής, οι αντίπαλοι θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν. Δεν χρειάζεται να ξοδέψεις εκατομμύρια για να φτιάξεις μία πολύ καλή ομάδα.

Φαντάζεστε τι θα γινόταν εάν σε εντός έδρας αγώνα του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη, έπαιζε ολόκληρο τον αγώνα ένας πιτσιρικάς? Η ιδανικότερη συνθήκη για να ανδρωθεί ποδοσφαιρικά και ψυχολογικά. Δεν υπάρχει λόγος να στέλνουμε τους πιτσιρικάδες μας σε άλλες ομάδες για να αποκτήσουν αγώνες στα πόδια τους και να ψηθούν (και καλά). Ας τους βάλουμε να παίξουν στην πρώτη ομάδα και να ψηθούν σε εμάς, αφού τους θεωρούμε ταλέντα και τους στέλνουμε αλλού. Τι πιο ιδανικό περιβάλλον να ανδρωθεί κάποιος από την ίδια την ομάδα στην οποία παίζει?

Για πόσο ακόμη θα παίζει ο Οκκάς στον Ολυμπιακό? Δυστυχώς δεν τον πήρανε στην Αγγλία. Ευτυχώς για αυτούς, δυστυχώς για εμάς. Έτσι λοιπόν, είπε ο Λεμονής, ποιόν παικταρά έχω στην επίθεση για να βάλω? Τον Οκκά φυσικά, όχι τον Μπόρχα που έχει βάλει περισσότερα γκολ από τον Οκκά και τον Κωνσταντίνου συγκριτικά με τα λεπτά που έχει παίξει ο καθένας. Ακόμη και ο Παππάς, πιο συχνά σκοράρει (αναλογία λεπτών που αγωνίζεται με αριθμό γκολ) από τους Οκκά και Κωνσταντίνου. Βέβαια ο ο Κωνσταντίνου, παίζει και άλλο ρόλο στην ομάδα, αυτόν του να παίρνει επάνω του 2 παίκτες της αντίπαλης, με αποτέλεσμα να μένουν ελεύθεροι κάποιοι άλλοι δικοί μας. Άρα ο Κωνσταντίνου, και όχι μόνο για αυτό, είναι απαραίτητος στην βασική ενδεκάδα. Εσύ όμως Οκκά, φύγε από τον Ολυμπιακό, παραιτήσου, PLEASE !!!!! Καλό είναι να φοράς τη φανέλα του Ολυμπιακού, αίγλη δόξα, χρήμα, αλλά να το αξίζεις κιόλας !!

Θα ήθελα να σας παραθέτω από το δημοσίευμα (Generation X) του Κώστα Ντάλτα στο contra.gr, με το οποίο συμφωνώ πλήρως, την τελευταία παράγραφο από το κείμενο που αφορά τον Ολυμπιακό:

«Όσο για την τρίτη αλλαγή; Κίνηση ματ! Έξω ο Καστίγιο και μέσα ο Γεωργάτος, να γεμίσουμε το κέντρο ώστε να μην απειληθούμε από μία ομάδα που δεν είχε κάνει φάση μέχρι τότε. Για να μην χαρακτηριστούμε εμπαθείς, απλώς υπενθυμίζουμε ότι είχαμε τονίσει ότι ο Σόλιντ είχε αποτύχει – για την ευρωπαϊκή υπέρβαση που είχε έρθει - και έπρεπε να φύγει, αλλά για μία σαφώς καλύτερη λύση.»

Και συμπληρώνω εγώ, πότε επιτέλους θα πάψουμε να παίζουμε στα εκτός έδρας με αμυντική στάση? Είμαστε ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, όχι μία μικρή ομαδίτσα!!

Και πότε επιτέλους θα ασχοληθούμε σοβαρά με τις ακαδημίες μας?
Να πούμε κι ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον ΠΑΟΚ που κέρδισε την ΑΕΚ και όχι μόνο διατηρήσαμε τη διαφορά από αυτήν, αλλά την αυξήσαμε κιόλας με την ισοπαλία μας. Αυτό που δεν μπορούμε σαν Ολυμπιακός να κάνουμε, το κάνουν οι άλλοι για μας.